REI-30 tot 240 is een Europese classificatie die wordt gebruikt om de brandwerendheid van bouwelementen te beoordelen, waaronder muren, vloeren, plafonds, deuren en andere structuren.
Het definieert het vermogen van een element om brand te weerstaan gedurende een bepaalde periode, gemeten in minuten (van 30 tot 240 minuten).
De drie letters R, E en I staan voor specifieke criteria die de prestaties van het geteste element bepalen.

Betekenis van letters :

1. R – Mechanische weerstand (Brandbestendigheid) : Dit onderdeel beoordeelt het vermogen van het element om zijn structurele stabiliteit te behouden wanneer het wordt blootgesteld aan grote hitte.
   Met andere woorden, het mag niet bezwijken onder invloed van vuur gedurende de gespecificeerde tijd (30, 60, 90, 120 of 240 minuten).

2. E – Vlamdichtheid (Integriteit): Dit criterium meet het vermogen van het element om de verspreiding van vlammen, hete gassen en rook naar niet-aangetaste delen van het gebouw te voorkomen.
   Het element moet gedurende de gespecificeerde tijd waterdicht blijven en zo voorkomen dat de brand zich uitbreidt.

3. I – Thermische isolatie: Dit criterium geeft het vermogen van het element aan om de warmtetransmissie te beperken naar de kant die niet is blootgesteld aan het vuur.
   Dit betekent dat zelfs als één kant van de muur in contact staat met vlammen, de temperatuur aan de andere kant relatief laag moet blijven(gemiddeld 140°C of 180°C op één punt om te voorkomen dat de brand zich verspreidt door thermische geleiding.

Tijdsperioden (30 tot 240 minuten) :

De getallen (30, 60, 90, 120, 240) geven de duur in minuten aan gedurende welke het constructie-element de drie criteria R, E en I met betrekking tot brand kan handhaven.
Bijvoorbeeld :

• REI 30 betekent dat het element bestand is tegen 30 minuten op het vlak van stabiliteit (R), vlamdichtheid (E) en thermische isolatie (I).
• REI 240 betekent dat het element tot 240 minuten bestand is tegen dezelfde omstandigheden.

Belang van deze standaard :

De REI-classificatie is cruciaal bij het ontwerpen van gebouwen, omdat deze een hoog veiligheidsniveau garandeert in geval van brand.
Afhankelijk van het type gebouw (residentieel, industrieel, commercieel) kan de vereiste weerstand variëren.

EN 13381 is een serie Europese normen die methoden vastlegt voor het testen en evalueren van de prestaties van brandbeveiligingsproducten die worden toegepast op dragende constructies.
Deze producten omvatten opzwellende coatings, panelen en spuitmaterialen die worden gebruikt om elementen zoals staal, beton, hout en composietconstructies te beschermen tegen brand.

Het is als volgt onderverdeeld in verschillende delen (van 1 tot 9):

1. EN 13381-1: Heeft betrekking op het testen van de prestaties van producten die worden gebruikt om stalen kolommen te beschermen.
   Het beoordeelt hoe een product aangebracht op een stalen kolom deze beschermt tegen de effecten van brand.

2. EN 13381-2: Geldt voor betonnen vloeren.
   Het beschrijft de methode voor het testen van de prestaties van beschermingsproducten of -systemen die worden gebruikt om betonnen vloeren te beschermen.

3. EN 13381-3: Heeft betrekking op betonconstructies anders dan vloeren.
   Het beoordeelt hoe producten toegepast op betonnen elementen beschermen tegen brand.

4. EN 13381-4: Specificeert de methoden voor het testen van betonnen kolommen en de prestaties van beschermingssystemen toegepast op deze kolommen.

5. EN 13381-5: Heeft betrekking op vloeren van gemengd staal en beton.
   Het beschrijft de testmethode voor het beoordelen van de prestaties van producten die worden gebruikt om dit soort constructies te beschermen.

6. EN 13381-6: Heeft betrekking op houten constructies.
   Het beoordeelt de producten die worden gebruikt om houten elementen tegen brand te beschermen.

7. EN 13381-7: Heeft betrekking op verlaagde daken en plafonds.
   Het specificeert prestatietests voor beschermingssystemen die worden toegepast op dit soort constructies.

8. EN 13381-8: Dit is een norm voor composietmaterialen.
   Het beoordeelt hoe beschermende producten toegepast op samengestelde constructies (zoals staal-beton samengestelde balken) bescherming bieden tegen brand.

9. EN 13381-9: Dit deel heeft betrekking op gemetselde muren en scheidingswanden.
   Het specificeert testmethoden voor het beoordelen van de prestaties van beschermende producten die op muren en scheidingswanden worden aangebracht.

Deze normen zijn van cruciaal belang voor ons als leverancier van brandbeveiliging, omdat ze ervoor zorgen dat de producten die in gebouwen worden gebruikt voldoen aan de Europese brandveiligheidseisen op het gebied van brandwerendheid.

ISO 834 is een internationale norm die brandtestmethoden voor bouwcomponenten beschrijft.
Het biedt een kader voor het beoordelen van het vermogen van bouwmaterialen en -componenten om gedurende een bepaalde periode blootstelling aan brand te weerstaan.
Dit zijn de belangrijkste punten van deze norm:

Doelstellingen van ISO 834 :

• Beoordeel de brandwerendheid van constructiematerialen en -onderdelen door standaard brandomstandigheden te simuleren.
• Het meten van het vermogen van een element (zoals een muur, deur, stalen of betonnen structuur) om gedurende een bepaalde tijd zijn integriteit, stabiliteit en thermische isolatie te behouden onder invloed van een brand.

Belangrijkste onderdelen van ISO 834 :

1. Temperatuur-tijd curve: Deze definieert een standaard temperatuurcurve die gebruikt wordt om de temperatuurstijging bij brand te simuleren.
   Testmonsters worden aan deze curve onderworpen om hun brandgedrag te beoordelen.

2. Beoordelingscriteria: Items worden beoordeeld aan de hand van drie hoofdcriteria:

   • R (Weerstand): Het vermogen van het element om structureel stabiel te blijven.
   • E (Dichtheid): Het vermogen om de doorgang van vlammen en hete gassen te voorkomen.
   • I (Isolatie): Het vermogen om de warmteoverdracht van de blootgestelde zijde naar de niet-blootgestelde zijde te beperken.

3. Toepassingen: Deze norm is van toepassing op wanden, plafonds, deuren, scheidingswanden en andere dragende constructies en dient als basis voor internationale brandwerendheidstesten.

Versies en uitbreidingen :

ISO 834 heeft een aantal specifieke delen die verschillende aspecten van het testen van de brandwerendheid behandelen, zoals :

• ISO 834-1: Algemene voorwaarden voor brandwerendheidstesten.
• ISO 834-3: Beoordelingsprocedures voor dragende staalconstructies.

Samengevat biedt ISO 834 een gestandaardiseerde methode voor het testen van de brandprestaties van bouwcomponenten, om ervoor te zorgen dat producten voldoen aan de veiligheidseisen in een brandomgeving.
Het wordt veel gebruikt als referentie voor regelgeving en laboratoriumtesten.

EN 13501 is een Europees regelgevend kader dat de classificatie van producten en bouwelementen definieert op basis van hun brandgedrag.
Het vervangt verschillende nationale normen in de Europese Unie om brandveiligheidscriteria te standaardiseren.
Dit zijn de belangrijkste onderdelen van EN 13501:

1. EN 13501-1: Brandclassificatie van bouwproducten en bouwelementen.

   • Het beschrijft het systeem voor het classificeren van materialen (zoals vloerbedekkingen, panelen, enz.) op basis van hun brandgedrag.
     De classificatie is gebaseerd op verschillende tests die de ontvlambaarheid, vlamverspreiding, rookproductie en ontstoken druppels meten.
   • De klassen gaan van A1 (onbrandbaar) tot F (niet getest of lage brandweerstand), met subcategorieën voor rook(s1, s2, s3) en druppels (d0, d1, d2).

2. EN 13501-2: Brandclassificatie van bouwelementen volgens hun weerstand tegen brand.

   • Het gaat om bouwelementen zoals muren, plafonds, vloeren en scheidingswanden.
     Ze worden ingedeeld op basis van hun vermogen om :
     • R: Structurele weerstand.
     • E: Vlam en heet gas dicht.
     • I: Thermische isolatie.

3. EN 13501-3: Brandclassificatie van ventilatiekanalen en -kleppen.

   • Dit hoofdstuk behandelt ventilatiekanalen en rookafvoersystemen en specificeert hoe ze bestand zijn tegen brand en of ze hun functionaliteit behouden tijdens een brand.

4. EN 13501-4: Classificatie van rookafvoersystemen.

   • Het omvat apparaten en systemen die ontworpen zijn om rook af te voeren tijdens een brand, zoals mechanische of natuurlijke rookafvoersystemen.

5. EN 13501-5: Classificatie van daken blootgesteld aan externe branden.

   • Het beoordeelt de prestaties van daken tegen branden die van buitenaf komen (zoals een bosbrand of door de wind meegevoerde sintels).

6. EN 13501-6: Classificatie van elektrische kabels met betrekking tot hun brandgedrag.

   • Dit hoofdstuk behandelt elektrische kabels en hoe ze reageren op brand, inclusief hun ontvlambaarheid, vlamverspreiding en rookproductie.

Het belang van de norm EN 13501 :

• Nauwkeurige classificaties Bouwmaterialen en -producten worden op een gestandaardiseerde manier beoordeeld en geclassificeerd, waardoor meer veiligheid in gebouwen wordt gegarandeerd.
• Reactie en weerstand tegen brand: De norm behandelt zowel de reactie op brand (ontvlambaarheid, rook) als de weerstand tegen brand (structurele ondersteuning, compartimentering).

Het is een essentieel naslagwerk voor ons, bouwprofessionals en brandveiligheidstechnici, om u te helpen de juiste materialen voor uw situatie en de meest effectieve oplossing te kiezen.